Αφηγήσεις ιστοριών

Και όταν όλοι κάθισαν γύρο από την μεγάλη πέτρα εκείνη άρχισε να μιλάει…

Θα σας πω κι όσα θα ακούσετε έγιναν σε εκείνο τον μακρινό κόσμο που ήταν πριν από αυτόν. Κάποιοι, πιο παλιοί μπορεί και να τις θυμούνται περισσότερο, μερικοί θα τις θυμούνται λιγότερο και κάποιοι θα τις ξεχάσουν τελείως. Καθένας ας ακούσει με την καρδιά του κι ύστερα βάλτε τα δυνατά σας γιατί οι ιστορίες πρέπει να φτάσουν και σε όσους θα έρθουν ύστερα από εσάς….

Από την συλλογή το Δ. Προύσαλη: <Παραμύθια των παραμυθάδων>

Ιστοριτής….μια λέξη που χάνεται στα βάθη του χρόνου και της ιστορίας του ανθρώπου.

Γιατί η αφήγηση ιστοριών ήταν πάντα το μέσο για να μιλήσουν οι άνθρωποι για τον κόσμο που τους περιβάλλει πολύ πριν έρθει ο γραπτός λόγος.   Ο ιστοριτής είναι αυτός που κρατάει ζωντανές τις ιστορίες και κάθε φορά που τις αφηγείται τις ξαναδημιουργεί ανάλογα με το κοινό του.

Με οδηγό το συναίσθημά του αλλά και το κοινό του προσθέτει ή αφαιρεί στοιχεία. Aυτή είναι η πραγματικότητα της τέχνης του. Ο ιστοριτής συμμετέχει στην αφήγηση των ιστοριών του με τη φωνή του, το σώμα του, την κίνησή του. Aναπλάθει τις ιστορίες του ανάλογα με τις συνθήκες αλλά και το κοινό που έχει μπροστά του.

Γιαυτό η τέχνη της Αφήγησης είναι μια τέχνη της συντροφικότητας της απλότητας και της επικοινωνίας.